1. Weg met Eddy Bellegueule
Gaat dat zien! ITA brengt Weg met Eddy Bellegueule terug op het toneel, na een succesvolle reprise. En dat is helemaal terecht. Ik heb de voorstelling met open mond bekeken, wat misschien iets over mij zegt, maar ook zeker over de bewerking van Édouard Louis’ succesvolle romandebuut. Het is het aangrijpende verhaal van een jongen die opgroeit in een hard arbeidersmilieu in Frankrijk, waar mannelijkheid de norm is, en Eddy is veel maar geen macho. Eddy wordt gespeeld door meerdere acteurs, die allemaal een kant van hem belichten en iemand uit zijn directe omgeving spelen. De regie is in handen van Eline Arbo, niet voor niets een van de meest spraakmakende regisseurs van het moment. De acteurs zijn allemaal zo goed dat het moeilijk is er een uit te pikken. Vooruit, Jesse Mensah. Omdat hij op heerlijke wijze luchtigheid brengt in de voorstelling.

2. Waar ik me voor schaam
Ik zou iedereen willen aanraden het nieuwe boek van Sheila Sitalsing te lezen, Waar ik me voor schaam. Het gaat over het verzwegen oorlogsverleden van haar familie. Daarover leest Sitalsing pas na de dood van haar moeder. Haar opa was fout in de oorlog en ‘een enorme jodenhater’. Haar opa? Opa Sjarrel?Sitalsing formuleert niet alleen heel precies, ze zet de lezer aan het denken over onderwerpen als familie en schaamte. Maar ook over: van wie is een familieverhaal, en moet je met iemand afrekenen die iets fouts doet? Het is nergens als aanklacht of vanuit de verdediging geschreven, en daarom zo goed.

3. Inside Out 2
Onlangs sprak ik op een borrel met iemand die het ook had: al maanden weinig tot helemaal geen zin om series te kijken. Het voelt een beetje als zonde van de tijd. Ze duren vaak te lang en na een ontelbaar aantal series word je ook niet snel meer echt verrast. Of ligt dat aan mij? (En aan degene die ik sprak op de borrel?) Daarom: kijk een film. Bijvoorbeeld Inside Out 2. Het is vervolg op het eerste deel, dat ging over het meisje Riley en de vijf emoties in haar hoofd. In het tweede deel is ze een puber. Het is zo goed omdat het op een originele en toegankelijke manier de menselijke emoties in beeld brengt. De combinatie van humor en emotionele diepgang maakt de film zowel vermakelijk als belangrijk. Het is een animatiefilm en ook leuk om te zien als je geen kinderen hebt (of bent).