Londen – Na de rellen in het VK deed het Liberale Hogerhuislid Sarah Ludford een goed woordje voor immigratie. ‘Ik ben een witte Londenaar uit Islington’, tweette de 73-jarige barones, ‘buurman: Italiaan. Buurtwinkel: Turks. Stomerij: Iraans. Kleermaker: Albanees. Kapper: Roemeen. Bouwvakker: Pool. IT-kerel: Zuid-Aziatisch. Supermarktpersoneel: overal vandaan. De jongeman die me zijn plek gaf in de metro: zwart.’

Het was een poging de multiculturele aard van de Britse hoofdstad te tonen en haar buurtgenoten te bedanken. Maar al snel bleek ze een uitwedstrijd te spelen op het medium van opinieleider Elon Musk. ‘Je bent maar wat gelukkig om deel uit te maken van de Noord-Londense politieke elite’, zo begon een van de vele cynische reacties, ‘die voor de bediening kan rekenen op een oneindig aanbod van goedkope, buitenlandse arbeid. Je zult je voelen als een negentiende-eeuwse imperialist.’

Het tekent de verdeeldheid in het VK over immigratie, een verdeeldheid die zo groot is dat de oproep van koning Charles voor nationale eenheid kansloos is. Uit een peiling van YouGov bleek dat een op de drie Britten anti-immigratieprotesten steunt en dat een op de veertien zelfs de rellen goedkeurt, waarbij onder meer politiebureaus en Holiday Inn-hotels waarin asielzoekers verblijven werden aangevallen.

Voorstanders van immigratie, zoals Ludford, wijzen erop dat migranten onmisbaar zijn voor de economie, de bouw, de zorg en van het profvoetbal tot de akkerbouw. Vanuit conservatieve hoek klinkt het verwijt dat die economie veel te afhankelijk is van buitenlandse arbeid en dat dit geen duurzame situatie is. Met deze discussie zijn de Britten weer terug in de maanden voor het Brexit-referendum, met het verschil dat de immigratie acht jaar later veel hoger is.

Voor premier Starmer, sociaal-democraat, buurtgenoot en geestverwant van de barones, is het ‘i-woord’ een heikel onderwerp. Voorlopig beschouwt hij de rellen als een ordeprobleem dat met zware straffen voor het ‘extreem-rechtse tuig’ moet worden aangepakt. Zijn reactie doet denken aan Gordon Brown, die in 2010 op verkiezingspad een vrouw die had geklaagd over immigratie uit oostelijk Europa tegenover zijn adviseurs had omschreven als ‘haatdragend’.

Immigratie zal op de politieke agenda blijven staan, al is het maar omdat de jongen die de drie meisjes had doodgestoken, aanleiding van de onlusten, een migrantenzoon is. Labour behaalde recent een historische Kamermeerderheid, maar bij deze immigratieverkiezingen, zoals populist Nigel Farage ze omschreef, behaalden de twee anti-immigratiepartijen, de Tories en Reform UK, samen meer stemmen dan Labour.

Lees ook: