Tbilisi – Het is rond middernacht. Tienduizenden mensen staan voor het majestueuze parlementsgebouw in de Georgische hoofdstad Tbilisi. Een groep mannen, gehuld in zwart, beklimt de muur en schiet vuurwerk het gebouw in. Doef, doef, doef. Rode, groene en gele flitsen verlichten het monumentale gebouw.

Al drie nachten vullen protesten de straten, niet alleen in Tbilisi, maar door heel Georgië. De woede richt zich tegen Georgian Dream, de regerende partij sinds 2012, die volgens de oppositie de recente verkiezingen heeft gestolen. Als reactie boycotte de oppositie het parlement. Vrijdag escaleerde de crisis. Het Europees Parlement erkende de verkiezingen niet en riep op tot sancties en nieuwe verkiezingen. Georgian Dream-leider Irakli Kobakhidze schortte daarop het EU-toetredingsproces op, een klap voor een land dat vorig jaar EU-kandidaatlid werd.

Voor veel Georgiërs was dit de druppel. Het grootste deel wil bij Europa horen. Honderden ambtenaren ondertekenden een open brief waarin ze Georgian Dream bekritiseerden, minstens vier ambassadeurs namen ontslag, onder wie die in Nederland, en voetbalspelers die in Georgië een heldenstatus genieten spraken zich uit.

Ook voor demonstrant Michael Meskhi (29) is de maat vol. ‘Ze bewegen weg van de EU. Dat klinkt misschien abstract, maar het gaat over onze levens, in wat voor land we wonen, een met vrijheden, of een vol onderdrukking en politiegeweld.’

De oproerpolitie gebruikt waterkanonnen, rubberen kogels, traangas, pepperspray en fysiek geweld tegen demonstranten. Demonstranten schieten terug met vuurwerk. Tientallen mensen raken gewond, onder wie oppositieleden en journalisten. Toch keert de menigte steeds terug. Sterker nog: de protesten lijken met de dag groter. ‘Waar we voor vechten is groter dan de angst om geslagen te worden’, zegt Meskhi.

Het is inmiddels twee uur ’s nachts. Nog steeds duizenden mensen op de been. Het gebonk van demonstranten op metalen barricades klinkt onafgebroken. De rook en geur van vuurwerk prikkelen de neus. In de verte nadert een waterkanon dat spuit over de menigte. Duizenden mensen rennen.

In de lucht twee rookbommen, de straat vult zich snel met dikke wolken. Een oudere man staat verdwaasd tussen de mensenmassa, maar wordt snel omsingeld door jonge demonstranten die hem door de rook begeleiden. Gehoest, geschreeuw, brandende ogen en kelen – traangas. Zodra de rook optrekt, keren demonstranten terug.

De protesten zullen de komende dagen doorgaan. Vermoeidheid lijkt geen factor. De vraag is hoe lang ze het volhouden: de demonstranten én Georgian Dream.

Lees ook: