Beijing – President Xi Jinping wil dat al zijn onderdanen zijn Chinese Droom dromen. Die gaat over de Verjonging van de Chinese Natie in het Nieuwe Tijdperk. Dit dromen heeft niets te maken met slapen. De Chinese Droom betekent keihard werken, elkaar genadeloos beconcurreren, in alles de beste zijn. Daardoor moet China weer het rijkste en machtigste land van de wereld worden. In die opzet is voor niksdoen geen plaats. Daarom is het des te opmerkelijker dat steeds meer jonge Chinezen de brui geven aan Xi’s Droom.

Vorige week publiceerde het Volksdagblad een boodschap van Xi aan de jeugd. ‘Streef ernaar voortreffelijke jongeren van het nieuwe tijdperk te worden, mensen met idealen die verantwoordelijkheid durven te nemen, ontberingen kunnen verdragen en bereid zijn te vechten en nieuwe bijdragen te leveren aan de alomvattende opbouw van een gemoderniseerd socialistisch land en de integrale bevordering van de grote verjonging van de Chinese Natie.’ Klinkt niet erg aantrekkelijk als je een leuk leven wil leiden.

De partijhagiografen stellen de jonge Xi, die de Partij liefhad boven alles, alle jongeren ten voorbeeld. Dat heeft weinig resultaat, oordeelt de historicus Xu Jilin. Zijn onderzoek naar de levenshouding van de millennialgeneratie vloekt met alles wat Xi Jinping heilig is. Deze jongeren, aldus de hoogleraar, zijn ‘politiek apathische epicuristen’ die niet geïnteresseerd zijn in ‘rode cultuur’ en in de ‘grote verhalen’ van de Partij, en zelfs niet in de toekomst van de natie. Ze zijn uit op hun eigen geluk en welbevinden. Geen wonder dat de censuur het betreffende internetartikel snel wiste.

Een ware epicurist verwacht dat het leven hem toelacht, maar dat houdt vaak al op zodra je naar school gaat. Het schoolprogramma, muziekles, sportclubs en allerlei andere verplichtingen vormen een hogedrukpan vol stress en agitatie. Daarna wordt de stress alleen maar groter. De economische groei loopt terug, de huizenbubbel is gebarsten, loonsverhogingen blijven uit, de jeugdwerkloosheid is hoog, met een universitaire titel kom je niet ver meer. Als je vader arbeider of boer is, maak je nog minder kans, al werk je je nog zo uit de naad. Gevolg: steeds meer jongeren doen niet meer mee aan de zinloze concurrentiestrijd.

Wat gaan ze dan doen? Vaak niets of alleen het minimale. Uit afschuw voor een leven dat zou neerkomen op waardeloze ‘afvaltijd’, blijven ze ‘platliggen’ (nietsdoen) of stichten ze een landbouwcommune. Voor trouwen hebben ze geen geld en vaak hebben ze er ook geen zin in. Of ze willen weg uit China. Dat de Partij hun leefwijze verfoeit kan ze niets schelen. Liever niksen dan Xi’s Chinese droom dromen.

Lees ook: