Het beeld van Hongarije is gevormd – in onze media, in de politiek, en nu zelfs in de oproep om met een kabinetsdelegatie mee te lopen in de Pride van Boedapest. Een Pride die geen vergunning heeft, en dat wettelijk ook niet kan krijgen, binnen een samenleving waar andere waarden leidend zijn. Nederland kijkt met verbazing naar Hongarije, maar vergeet dat Hongarije minstens zo kritisch terugkijkt – en zich afvraagt wie hier nu werkelijk verdwaald is.

 

Paul Vieth, TPO, 30 mei 2025 – Een paar weken geleden zat ik in Hongarije tegenover een Nederlandse cameraploeg. Het zou gaan over wat dit land zo aantrekkelijk maakt voor Nederlanders die hier wonen. Maar zoals altijd ging het direct over Orbán, corruptie en macht. Alles wat daarbuiten viel – zoals de culturele context of de reden waarom zovelen juist hier rust en samenhang vinden – haalde de uitzending niet.

Dat frame over Hongarije staat. In de media. In Den Haag. En nu ook in de oproep om als Nederland een statement te maken – door met een kabinetsdelegatie mee te lopen in de Pride van Boedapest…Een Pride die – laten we niet vergeten – geen vergunning heeft. En bij wet ook niet mág.

De zogeheten anti-LHBTI-wet, officieel Wet LXXIX van 2021, aangenomen met een ruime parlementaire meerderheid, stelt dat informatie over homoseksualiteit en genderidentiteit niet aan minderjarigen mag worden getoond of verstrekt.

Dit betekent concreet:

• geen lespakketten over genderfluïditeit,

• geen voorlichting buiten het klassieke man-vrouwmodel,

• geen regenboogcampagnes op scholen,

• geen media-inhoud of reclames waarin seksuele oriëntatie of genderdiversiteit voorkomt, voor jongeren onder de 18.

De wet bepaalt dat seksuele opvoeding exclusief thuishoort bij de ouders – niet bij de staat, niet bij het onderwijs, en zeker niet in de publieke ruimte.

De boodschap is helder: opvoeden doe je thuis. En propaganda hoort daar niet bij.

Dat vinden wij in Nederland schokkend. Onderdrukkend. Maar hier is het helder beleid. En … het past in het bredere plaatje.

Hier gelooft men dat er twee genders zijn: man en vrouw. Het liefst in een relatie, het liefst met kinderen. Want het land kampt met bevolkingskrimp. Daarom worden jonge gezinnen actief gesteund. Moeders mogen drie jaar betaald thuisblijven na de geboorte van een kind. Iedere drie jaar een kind erbij dus – dat wordt niet alleen gewaardeerd, maar vooral gestimuleerd.

Opvoeden wordt hier nog gezien als iets wezenlijks. Iets dat je bewust en met toewijding moet doen. In feite zie je hier nog dezelfde denklijn terug die wij in Nederland jarenlang hoorden bij de christelijke partijen.

Weet je nog? “Het gezin, de hoeksteen van de samenleving.”Wat dat betreft voelt Hongarije als het Nederland van een paar decennia geleden.

In Centraal-Europa is die culturele basis grotendeels intact gebleven. In Nederland daarentegen is er afscheid van genomen – en is men door de multiculturele opbouw in rap tempo een heel andere kant op gegaan.

⚡🇭🇺 Viktor Orban:
“The mother is a woman, the father is a man and leave our kids alone. Full stop. End of discussion!”

Hungarian parliament bans Pride parades in public spaces. 🏳️‍🌈🚫 pic.twitter.com/KxGXUenuuv

— Adam Moczar (@AdamMoczar) April 2, 2025

Homo zijn zonder applaus en opsmuk

In die Hongaarse wet past geen actieve promotie van homoseksualiteit. Niet omdat men hier iets tegen homo’s heeft – verre van. Een bevriend homostel zegt er dit over:

“Het is hier veiliger dan in Nederland. Hand in hand lopen? Geen probleem. We waren in Nederland ooit het verst van Europa, maar kregen steeds meer last van mensen met bontkraagjes die hier niet aan kunnen wennen. Dáár zit namelijk het probleem!”

De Amsterdamse Pride als exportproduct?

Men wil juist geaccepteerd worden omdat – welke geaardheid dan ook – ‘normaal’ is. Beelden van de Pride laten deze relaxte houding allerminst zien. Dit afzetten tegen de wereld van hetero’s werkt eerder polariserend.

De personen binnen die reeks van hoofdletters die ik ken, geven aan dat het hebben over de Pride, vaak weer een soort plaatsvervangend verantwoordingsgesprek over gedrag lijkt te worden.

De Gay Pride Canal Parade in 2018. (Screenshot NPO)

En die Amsterdamse Pride – die komt in Hongarije als een klap binnen. Je ziet de beelden en je begrijpt het: boten met halfnaakte mannen in harnassen, leer, blote billen, glijmiddel, dragqueens in sprookjeskostuums, nichten in strings, slogans als “Suck my fluid”.

Waar men openbaar tongt en hitsige voortplantingsbewegingen in de lucht uitvoert op het ritme van een technobeat. Kinderen op de kade mogen hiernaar kijken, met een vlaggetje in regenboogkleuren in de hand.

Een burgemeester en enkele Kamerleden op een meevarende boot, die zich zichtbaar ongemakkelijk voelen, maar doen alsof het normaal is. Omdat we ‘inclusief’ zijn.

In Hongarije kijkt men daar niet met afgunst naar, maar met plaatsvervangende schaamte.“Is dit het model dat wij moeten overnemen?” “Is dit doorgeslagen gedrag de vooruitgang?”

De ongemakkelijke spiegel

Nederland stelt dat hier Europese mensenrechten worden geschonden en heeft zelfs juridische stappen ondernomen om dat recht te zetten. Maar opvallend genoeg wordt de uitkomst daarvan niet eens afgewacht.

Er móét en zál worden voldaan aan wat wij als West-Europese culturele normering beschouwen. Want dit is normaal. Ik denk ook dat Hongarije meerdere fundamentele regels en waarden van de Europese Unie schendt, maar ik wacht toch liever de rechter even af.

De aanklacht bevat 4 artikelen, die best hout snijden:

Artikel 1: Menselijke waardigheid.

Artikel 11: Vrijheid van meningsuiting en informatie.

Artikel 21: Verbod op discriminatie.

Artikel 24: Rechten van het kind.

Het is maar net hoe je het interpreteert

Hongarije reageert hier uitgebreid op. Samenvattend komt het neer op dat Hongarije stelt dat de wet kinderen wil beschermen tegen inhoud die niet passend is voor hun leeftijd en dat ouders het recht hebben om de seksuele opvoeding van hun kinderen te bepalen.

Volgens de Hongaarse regering gaat het om bescherming van nationale identiteit en morele waarden, niet om discriminatie.

Zij voeren juist het artikel om kinderen te beschermen aan om hun gelijk te krijgen. En ditzelfde artikel gebruiken ze bij de andere drie aantijgingen, om deze teniet te doen.

Volgens deskundigen kun je de ene wet niet boven de andere stellen, dus mijn voorspelling is dan ook dat Hongarije aan het kortste eind gaat trekken. Even afwachten dus.

Nederland denkt dat het gelijk heeft. Maar denk je nu werkelijk dat een statement maken om met een verboden evenement mee te lopen zal helpen?

Dat dit helpt om Hongarije hierdoor in beweging te laten komen om het ‘juiste’ te doen? Ik denk het eerlijk gezegd niet.

Tekst gaat verder onder de foto.

Mensen demonstreren bij het parlementsgebouw tijdens een LHBTI+ Pride-optocht in Boedapest, Hongarije. Het Hongaarse parlement stemde in met grondwetswijziging die Pride-parade kan verbieden. Foto: Gergely Besenyei/AFP/Getty Images.

Mijn ervaring is dat, wanneer je bij een ander iets voor elkaar wil krijgen, je begint met af te stemmen op die ander. Hoor de gedachte aan en probeer deze eens te volgen.

Dan hoef je het nog niet met elkaar eens te worden, maar is er wel respect voor elkaar.

Nederland vindt Hongarije nu ondermaats. Hongarije neemt Nederland totaal niet serieus. En ik? Ik leef ertussenin. Ik hou van beide landen. Maar ik zie ook dat ze alleen maar verder uit elkaar groeien.

Hoe Hongarije kijkt naar Nederland

Waarom probeert Nederland steeds opnieuw Hongarije op het juiste pad te zetten, terwijl ze zelf allang verdwaald lijkt te zijn in de ogen van Hongarije?

Iets van … de splinter in het oog van de ander zien, maar niet de balk in je eigen oog!

Hongarije kijkt namelijk met verbazing naar ons. Naar ons onderwijs, onze opvoeding, onze identiteitspolitiek. Ze begrijpen er niets van.

Ze zien een land waar niet de meerderheid bepaalt, maar een kleine activistische minderheid die de toon zet door zich buiten de wet te begeven – en ermee wegkomt.

Ze zien sit-ins die het verkeer blokkeren. Universiteiten die gewelddadig worden overgenomen omdat ergens anders in de wereld iets gebeurt. Mensen die de politie uitdagen, en ermee wegkomen.

Criminaliteitscijfers die stijgen en zedenzaken die niet benoemd mogen worden als de herkomst van de dader niet in het plaatje past.

Ze kijken ook naar ons systeem – ons ‘voorbeeldige’ democratische model. En daar stellen ze óók vragen bij.

Viktor Orban, Hungary’s Prime Minister, is pushing to ban Pride parades. They were orchestrated and spearheaded by Biden’s ambassador to Hungary, who dedicated significant effort to promoting LGBTQ+ and progressive agendas. Hungary no longer has to feed the woke mind virus. pic.twitter.com/rAQvUJj0bm

— Ian Miles Cheong (@stillgray) February 28, 2025

Want hoe democratisch is een land waarin een partij die bij meerderheid is gekozen, niet eens z’n eigen leider mag leveren?

En veel moeite moet doen om een coalitie te vormen omdat de overige partijen bewust het geheel saboteren.

Die stellen zichzelf boven de wens van de kiezers op. Waar is daar de stem van het volk gebleven? Waarom wordt dat niet gerespecteerd?

En hoe zit het met de bescherming van religieuze vrijheid? Waarom wordt een christelijke kerkdienst in solidariteit met Israël bestookt door radicalen die er uitsluitend op uit zijn om rotzooi te trappen en te choqueren?

En dat dan goedpraten als een ’tegendemonstratie’ – tegen wat? Een mening? Een gebed? Een kaarsje? Een tegendemonstratie zonder vergunning tegen een kerkdienst?

Of neem de omgang met gezag. In Nederland mag je een politieman die je keurig aanspreekt gewoon grof uitschelden, hem provocerend filmen ‘voor de likes’ op social media… en dan? Dan gebeurt er niks.

Waarom wordt zo’n ‘bijdehandje’ niet gewoon binnen vijf seconden op de grond gelegd en geboeid afgevoerd naar het bureau?

Kom op zeg. Als je dit al toestaat – wat hou je dan nog over? Het lijkt wel complete anarchie.

Hongarije ziet het allemaal

Ze kennen de cijfers en de beelden: criminaliteit, zedendelicten, geweldsincidenten, openlijk drugsgebruik, rijden onder invloed.

Maar ook: winkeldiefstallen die nauwelijks worden vervolgd, bedreigingen van hulpverleners, gescheld tegen agenten, brandstichting, vernielingen bij demonstraties, schoolverzuim, relschoppers met vuurwerk, graffiti, zwartrijders en kinderen die zonder eten naar school gaan.

Van drugscriminaliteit tot schoolverzuim. Van wekelijkse steekincidenten in azc’s tot eerwraak en straatintimidatie. Het rijtje is lang – en steeds schrijnender.

Tekst gaat verder onder de foto.

Viktor Orbán, premier van Hongarije, op de top van de Europese Politieke Gemeenschap in Tirana, Albanië, 16 mei 2025.

En dan die enkele gevallen waar het helemaal misging:

• Pim Fortuyn, politicus islamcriticus, vermoord terwijl hij in de peilingen op koers lag om minister-president te worden. De dader kreeg geen levenslang, maar kwam na twaalf jaar vrij en kreeg hulp bij zijn herstart.
• Theo van Gogh, filmmaker en columnist, vermoord op straat om zijn scherpe kritiek op de islam.
• Peter R. de Vries, onderzoeksjournalist, vermoord in koele bloede, als gevolg van zijn betrokkenheid bij de strijd tegen de georganiseerde misdaad.

Hongarije ziet het – en ze vergelijken. En constateren dat sommige van deze misstanden in Hongarije überhaupt niet voorkomen, en dat de rest er stuk voor stuk beter uitziet dan in Nederland.

Het contrast kan nauwelijks groter.

Morele les uit Boedapest

En dan komt Nederland – moreel predikend Sodom en Gomorra – met het opgeheven vingertje.

Vanwege een kinderbeschermingswet die ouders helpt de regie te houden. Geen regenboogpropaganda. Geen seksuele voorlichting op basis van willekeur. Omdat ervan uitgegaan wordt dat een achtjarige nog niet alles op emotioneel vlak kan verwerken.

En ja… Kinderen beschermen tegen beelden van mannen in blote konten die obscure bewegingen maken, is inderdaad belangrijker dan de vrijheid genieten om dit in het openbaar te mogen doen.

Een Nederland dat de waarden achter zich heeft gelaten en bepalend wil zijn in de normen, dan zijn ze in dat landje toch aardig in de war. En hoe ga je om met iemand die in de war is, uit balans?…

Daar ga je niet tegenin. Zo iemand help je niet met terugschelden.

Gelukkig past dit bij de beschaafde grondhouding van de Hongaar: ze zeggen niets.Geen boze verklaringen. Geen diplomatieke reprimandes. Geen bemoeienis.

Ze kijken. Ze knikken. En – wijs als ze zijn – houden ze de eer aan zichzelf. Misschien is dát precies wat we in Nederland ook weer eens zouden moeten leren.

Paul Vieth schrijft regelmatig voor TPO over actuele, politiek-geografische en maatschappelijkekwesties. Hij woont afwisselend in Nederland en in Hongarije. Dit geeft hem unieke inzichten,waarover hij helder en met kennis van zaken schrijft.